7/5/10

Οι απαντήσεις του LOST!

Είπα ότι δεν θα ξανασχοληθώ, αλλά διαολίζομαι. Όχι, δεν αναφέρομαι σε σας που στείλατε υβριστικά mail με αφορμή το προηγούμενό μου κείμενο για το Lost. Ο καθένας αντιδρά βάσει των κοινωνικών του ερεθισμάτων, ενώ η ένταση της αντίδρασης συχνά καθορίζεται και από τα συμφέροντα που ο θιγόμενος θεωρεί ότι απειλούνται. Άλλωστε, τόσες κακές λεξούλες μαζεμένες είχα να ακούσω από την τρυφερή ηλικία των 5, όταν πετούσα πέτρες στη σκεπή του γείτονα προσπαθώντας να πετύχω τις γάτες. Όσο είχα διασκεδάσει τότε με το υβρεολόγιο που ακολούθησε τον ήχο των κεραμιδιών που έσπαζαν, άλλο τόσο το διασκέδασα και τώρα. Ίσως τελικά να έχει μείνει ένα ίχνος παιδιού ακόμα μέσα μου. Γι’ αυτό κι εγώ θα πάρω το κουβαδάκι μου και δεν θα παίξω μαζί σας. Θα πάω στην παραλία όπου λιάζονται άτομα που σέβομαι και εκτιμώ και διατηρούν ακόμα ακέραια την ικανότητα της κριτικής σκέψης, παρά το διαρκώς  αυξανόμενο αριθμό ανθρώπινων εγκεφάλων μεγέθους αμοιβάδας που τους περιτριγυρίζει. Και θα τους δώσω την απόλυτη είδηση: Τέρμα η αναμονή και η αγωνία σας, οι απαντήσεις του Lost είναι εδώ! Γκαραντί και spoiler-free!


Δεν αστειεύομαι, σοβαρολογώ! Μη φοβάστε, δεν θα ξαναγράψω τη γνώμη μου για τη σειρά, αυτά σας τα ‘πα, έκλεισα. Άλλωστε το να ασχολούμαι πλέον σοβαρά με αυτή μου είναι τόσο ευχάριστο όσο το να πηγαίνω για κατούρημα με ουρολοίμωξη. Όχι, θα αφήσω να σας τα πουν όλα οι δημιουργοί της σειράς, Carlton Cuse και Damon Lindelof: Η συνέντευξή τους στο περιοδικό Wired είναι τόσο αποκαλυπτική, που δεν μου έκανε καρδιά να μη μοιραστώ κάποια αποσπάσματα μαζί σας. Και είναι και φρέσκια φρέσκια, 19 Απριλίου 2010, για να μη λέτε ότι σας δίνω από τα ληγμένα που παίρνω. Μάλιστα, σας τόνισα και τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς για να μην ψάχνεστε άδικα. Οφείλω ωστόσο να προειδοποιήσω τους φανατικούς οπαδούς, ότι το κείμενο είναι hardcore. Θα τσούξει.


Wired (Joanna Pearlstein): Έβαλα να δω το πρώτο επεισόδιο του Lost και σκέφτηκα, ΟΚ, να ένα νησί, ένα αεροπορικό δυστύχημα, κάτι όμορφα πρόσωπα και ο J.J. Abrams. Έξι χρόνια αργότερα είμαι εθισμένη με μια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Πώς στο διάβολο έγινε αυτό;

Carlton Cuse: Στην αρχή, το μυστικό ήταν να μην παρουσιάσουμε τη σειρά σαν μια θεματική σειρά, ώστε να είναι μια σειρά χαρακτήρων. Το κοινό δέθηκε πρώτα με τους χαρακτήρες και μετά με τη μυθολογία. Μας γινόταν κριτική που δεν βάζαμε τους χαρακτήρες να μιλούν για τη μυθολογία, και σκεφτόμασταν, «έτσι είναι, αυτό είναι το μικρό βρώμικό μας μυστικό». Κάνοντας τον κόσμο να μην ασχολείται με τη μυθολογία, θα ασχοληθεί με το «θα καταλήξει η Κέιτ με τον Σώγιερ;» και «με έχει συνεπάρει ο πολύπλευρος χαρακτήρας του Μπέντζαμιν Λάινους». Με αυτά τα πράγματα θέλαμε να έχει εμμονές ο κόσμος, όχι με το αν η εξίσωση του Valenzetti έχει σχέση με τον τρόπο λειτουργίας των μαγικών ιδιοτήτων του νησιού να ταξιδεύει στο χρόνο. [off: Λίγο αργά μας το ‘πες, μάλλον δεν σας χάλαγε και πολύ που ξεσκιζόμασταν…]

Wired: Έχετε χρησιμοποιήσει κάθε μορφή ταξιδιού στο χρόνο στην αφήγησή σας - αναδρομή στο παρελθόν, μετάβαση στο μέλλον, παράλληλη αφήγηση. Τώρα έχετε δύο χρονικές γραμμές: τη ζωή μετά την εκπυρσοκρότηση της βόμβας υδρογόνου και τη ζωή σαν να μην έχει συμβεί ποτέ το αεροπορικό δυστύχημα. Ο έκτος κύκλος θα τελειώσει εξηγώντας το πώς συνταιριάζουν αυτές οι δύο χρονικές γραμμές;

Damon Lindelof: Το κοινό λέει, «ελπίζω να εξηγήσουν το συσχετισμό μεταξύ των δύο ιστοριών». Αυτή για μας είναι η μόνη απάντηση που χρωστάμε. Αυτή τη στιγμή, οι χαρακτήρες δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει και άλλη χρονική αφήγηση εκτός απ’ αυτή την οποία ζούνε. Αν όμως αποκτήσουν επίγνωση των παράλληλων κόσμων, τι θα κάνουν γι’ αυτό; Αυτό θα γίνει ένα ερώτημα πρωτίστης σημασίας. [off: Ποια είναι είπαμε η μόνη απάντηση που χρωστάνε;]


Carlton Cuse: Καθώς προχωράμε στον τελευταίο κύκλο, τα επίπεδα μυστικισμού αυξάνονται. Για μας όμως ήταν πολύ σημαντικό να κρατήσουμε ρίζες στον εμπειρισμό. Μας επέτρεψε να παγιώσουμε τον Τζακ ως εμπειριστή (πραγματιστή) και τον Λοκ ως έναν άνθρωπο της πίστης και να τους κάνουμε να διαφωνήσουν για την ουσία των όσων βίωναν. Ήταν μια μυστικιστική εμπειρία, ή απλά ένα πολύ πολύ παράξενο μέρος με απίστευτες φυσικές ανωμαλίες; [off: «Το νησί είναι ή μαγικό ή απλά πολύ πολύ παράξενο»]

Wired: Ακόμα το βλέπετε σαν το κεντρικό θέμα; Ο άνθρωπος της πίστης ενάντια στον άνθρωπο της επιστήμης;

Lindelof: Το πρότυπο έχει μετατοπιστεί απ’ αυτό, στο «μας έφεραν εδώ για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, ποιος είναι αυτός ο λόγος;» Ο Λοκ είναι τώρα η φωνή ενός πολύ μεγάλου υποσυνόλου των θεατών που πιστεύει ότι όταν τελειώσει το Lost, θα έχουν χάσει έξι χρόνια από τη ζωή τους, ότι τα σκεφτόμασταν όλα στην πορεία και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας σκοπός. Και ο Τζακ λέει τώρα, «το μόνο πράγμα που μου έχει μείνει να πιαστώ, είναι το ότι πρέπει να γίνει κάτι πραγματικά γαμάτο επειδή υπέφερα στ’ αλήθεια γαμημένα πολύ». (Αυθεντικό κείμενο: “there’s got to be something really cool that’s going to happen, because I have really, really fucking suffered.”) [off: Το αντίθετο του δεν υπάρχει κανένας σκοπός, είναι ότι υπάρχει σκοπός επειδή ο Τζακ υπέφερε γαμημένα πολύ.]

Wired: Σαν μια μάχη μεταξύ σκοπιμότητας εναντίον τυχαιότητας.

Lindelof: Σωστά. Τάξη εναντίον χάους. Αλλά πρώτα έπρεπε να ξεκινήσει ως επιστήμη εναντίον πίστης, επειδή ο Τζακ είναι γιατρός και ο Λοκ ένας τύπος που σηκώθηκε από την αναπηρική καρέκλα και περπάτησε. Τώρα το ερώτημα έχει φτάσει στο κεντρικό του πυρήνα - υπάρχει Θεός ή δεν υπάρχει τίποτα;

Cuse: Θα υπάρχει πολύς χώρος για συζητήσεις μετά το τέλος της σειράς. Θα κάνουμε μια προσπάθεια να δώσουμε μια κατάληξη, που ελπίζουμε ότι θα είναι ικανοποιητική. Τα μεγαλύτερα ερωτήματα, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούν να απαντηθούν. Θεωρούμε ότι αν απομυθοποιήσουμε κάποια από τα πράγματα που κάνουμε στο Lost, θα είναι σαν τον μάγο που σου δείχνει πως γίνεται το κόλπο, και αυτό δεν θέλουμε να το κάνουμε. [off: διαβάζεται ως «δεν έχουμε ιδέα πως να το κάνουμε»]


Lindelof: Είναι όπως όταν περνάς το χρόνο σου με ένα τρίχρονο, σύντομα το ένα ερώτημα φέρνει το άλλο - υπάρχει ένα «γιατί» μετά από κάθε «γιατί». Ο μόνος τρόπος να τελειώσεις την κουβέντα είναι να πεις «Ω, κοίτα, ένα McDonalds!» (σημ: Για την ακρίβεια λέει “ένα Chuck E.Cheese”) Για παράδειγμα, έχουμε πια δώσει όσα θέλαμε να δώσουμε στους θεατές για τους αριθμούς, και προχωράμε. Οι χαρακτήρες ρωτούν «τι είναι το νησί» και «γιατί είμαστε εδώ» και ακόμα πιο σημαντικά «τι σχέση έχει με μένα». Δεν πρόκειται να κάτσουν φορώντας τις καμπαρντίνες τους αναπτύσσοντας θεωρίες, όπως κάνουμε εμείς, το κοινό. [off: Ρε τρίχρονα, ο ναός, ο φάρος και τόσα άλλα ήταν ένα Chuck E.Cheese! Αντιπερισπασμοί για να μη ρωτάμε πολλά πολλά. Επίσης είναι απόλυτα λογικό οι ήρωες να μην αναρωτιούνται πώς διάολο συμβαίνουν όλα αυτά γύρω τους. Μάλλον επειδή δεν φορούν καμπαρντίνες. Ακόμα, η απάντηση για τους αριθμούς δόθηκε: "Ο Τζέικομπ έχει ένα κόλλημα με τους αριθμούς".]

Cuse: Πιστεύω ότι είναι βασική ανθρώπινη επιθυμία να υπάρχει μια συγκεντρωτική θεώρηση (των πραγμάτων). Όμως δεν υπάρχει συγκεντρωτική θεώρηση για το Lost, ούτε πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει. Φιλοσοφικώς, δεν το αποδεχόμαστε αυτό. Τα μεγάλα μυστήρια της ζωής δεν μπορούν να απαντηθούν. Εμείς απλά πρέπει να αφηγηθούμε μια καλή ιστορία και να αφήσουμε τα πράγματα να έρθουν όπως έρθουν. (σημ: Αυθεντικό κείμενο: “let the chips fall where they may”). Δεν ξέρουμε αν η λύση ανάμεσα στις δύο χρονικές γραμμές θα κάνει τον κόσμο να πει «Ω, τι γαμάτο» ή «Γά**σέ τους, τα σκάτωσαν στο τέλος». Όμως το γεγονός ότι έχουμε αγωνία γι’ αυτό και το ότι το επιχειρούμε, είναι αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Έπρεπε να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη βουτιά. [off: Δεν θα υπάρξει σαφής απάντηση για τίποτα, καμία "συγκεντρωτική θεώρηση". Ας έρθουν όπως λάχει μωρέ, ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει…]

-----------------------------------
Επειδή ακόμη κι εγώ έμεινα έκπληκτος με όσα διάβασα, παρακαλώ όποιον έχει την ευγενή καλοσύνη να ακολουθήσει το link όπου βρίσκεται αναρτημένο ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά, και να με ενημερώσει αν πρόκειται για κάποιο σατιρικό περιοδικό και πιάστηκα κώτσος. Ειδάλλως, τα λόγια περιττεύουν. Εξοργιστήκατε ή ακόμα; Άντε βρε, ξεκουνήστε, πάμε για τραμπάλα στου Chuck E.Cheese να ηρεμήσετε.
Facebook Twitter Twitter

16 σχολια:

RedScorpio είπε...

"It's not a bug, it's a feature".
Αυτή είναι μια παλιά και κλασσική ατάκα στο χώρο του λογισμικού Η/Υ που σημαίνει σε απλά Ελληνικά "Δεν έχει πρόβλημα, έτσι το φτιάξαμε" και την οποία επιστρατεύει ένας κατασκευαστής όταν θέλει να πει/πείσει ότι κάποια μη αναμενόμενη, ή ακόμα και προβληματική, συμπεριφορά του προϊόντος του δεν οφείλεται σε κάποιο προγραμματιστικό λάθος ή παράλειψη, αλλά ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού και προσεκτικής υλοποίησης.

Αυτή τη φράση μου θύμισε η συνέντευξη. Και λιγάκι τον μακαρίτη τον Σαίξπηρ "Much ado about nothing". Και ίσως εκείνη τη σκηνή με τον Ιντιάνα Τζόουνς, που του την πέφτει ο Μαυριτανός (;) με τη χατζάρα και κάνει όλη εκείνη την επίδειξη δεξιοτεχνίας, αλλά ο Ίντυ τον πυροβολεί απαθώς και φεύγει.

Κι κυρίως εκείνες τις φορές που νιώθεις το φτάρνισμα να έρχεται. Και έρχεται και έρχεται. Και έρχεται. Κι εκεί που λες αυτό είναι, τώρα ήρθε η στιγμή της πλήρωσης και της ανακούφισης, τώρα θα φταρνιστώ, κάτι γίνεται και σου φεύγει.

Το Lost το παρακολουθούσα από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε, έβλεπα τα επεισόδια ένα-ένα όπως έβγαιναν κάθε εβδομάδα. Και χωρίς να είμαι από τους fans που ξημερωβραδιάζονται στα φόρα αναπτύσσοντας θεωρίες, πραγματικά περίμενω κάποιες απαντήσεις που θα συμπληρώσουν το παζλ και θα δώσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα που μετά ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει όπως θέλει. Κι είναι η σειρά που μας οδήγησε να τις περιμένουμε, μας γεννούσε προσδοκίες και πάταγε στο μυστήριο και στην ανάγκη αυτή για απαντήσεις για να συγκεντρώνει κόσμο. Και δεν αναφέρομαι σε ερωτήσεις στα αιώνια ερωτήματα του αν υπάρχει Θεός, ή ποιο είναι το νόημα της ζωής.

Επιφυλλάσομαι μέχρι το τελευταίο επεισόδιο βέβαια. Αλλά δεν με βλέπω να απολαμβάνω ένα ωραιότατο, απολαυστικό, ηχηρό, εκ βαθέων φτάρνισμα. Κρίμα.

offshade είπε...

Θα 'πρεπε να έχω κουμπάκι αξιολόγησης σχολίων για κάποια σαν τα προηγούμενα. Τα είπες υπέροχα Red...

Αν κι εγώ έχω φταρνιστεί εδώ και καιρό και όχι με τον απολαυστικό τρόπο που περιγράφεις. Αλλά με εκείνον τον αναφυλακτικό που επαναλαμβάνεται χωρίς σταματημό και στο τέλος σε αφήνει να πασχίζεις να κρατήσεις τις μύξες εντός σου. Και οταν τελικά αποτυγχάνεις συνειδητοποιείς ότι έχεις ξεμείνει από χαρτομάντηλα. Τόσο ενοχλητικό.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά έχω εκπλαγεί με την ηλιθιότητα των σεναριογράφων....
Μακάρι να το ήξερα από την αρχή τι παιζότανε και θα το έκοβα από το πιλοτικό επεισόδιο.

bil667 είπε...

Απιστευτη θρασυτητα και πιστοποιηση μιας καλοστημενης φαρσας σε βαρος των τηλεθεατων...

Παραδοχη δολου, αθλιοτητα στο βωμο του θεαματος

Ανώνυμος είπε...

Καθιστε ρε παιδες, που ξερεται οτι δεν ειναι και αυτα π ανεφερε αλλο ενα τρικ για να μας καθηλωσει να δουμε τι τελικα θα γινει? Δεν μπορεις να λες κατι χωρις να εισαι σιγουρος. Μπορει να ειναι αληθεια καποια απο αυτα π ειπε ή και ολα, αλλα παλι ψεμα. Την σειρα την βλεπεις 6 σεζον ας μην μιλαμε και ας δουμε τι παιζει, γιατι και με αυτα π διαβασα δεν εχω ξενερωσει. Περιμενω.

RedScorpio είπε...

Έχοντας δει πλέον το φινάλε, είπα να καταθέσω εδώ my two Lost pennies.

Ως πρώτη εντύπωση αυτό που βλέπω ότι μ' ενόχλησε περισσότερο ήταν τελικά ο τρόπος που γυρίστηκε το επεισόδιο, η "Αμερικανιά" (σε κάποια σημεία μ' έπιασαν τα γέλια) και η καταφυγή σε εύκολα κόλπα για να ολοκληρωθεί η ιστορία. Λίγο πασπαλιψατέρ μου φάνηκε, με πολλές "ποιητικές αδείες" (για αρκετούς υποθέτω αηδίες).

*!*!*!*!*!* mild spoilers start *!*!*!*!*!* Π.χ. το μουσικό χαλί όταν απογειώθηκε το αεροπλάνο, ο πήδος a la Brad Pitt (call me Αχιλλέας) του Τζακ όταν επιτείθοταν στον Locke, η επεξηγηματική επέμβαση του Shepherd senior. *!*!*!*!*!* mild spoilers end *!*!*!*!*!*

Τώρα για την ιστορία και τις αποκαλύψεις... Δεν ξέρω αν αυτό τελικά που αποκαλύφθηκε για το "παράλληλο σύμπαν" το είχαν ήδη μαντέψει/προβλέψει/εικάσει οι φανατικοί της σειράς. Προσωπικά, ως μετριοπαθής φαν του Lost δεν είχα κάτσει να το ψάξω, και κατά συνέπεια δεν το περίμενα το τέλος αυτό. Αλλά δεν με συγκλόνισε κιόλας. Για όσους είχαν συνδεθεί συναισθηματικά με τους χαρακτήρες, υποθέτω ότι το τέλος θα τους αρέσει. Εγώ το βρήκα Χολυγουντιανό κι ότι τελικά άλλαζε το genre της σειράς. Ως άλλο genre ξεκίνησε και ως άλλο τέλειωσε.

Προφανώς οι απόψεις διίστανται και θα διίστανται όσο η σειρά συζητιέται. Και καλά κάνουν - γιατί περί προσωπικής αντίληψης και ερμηνείας, κολοκυθόπιτα. Εγώ πάντως σκοπεύω να δω και τα special episodes προ και μετά του φινάλε, για να δω αν μου ξέφυγε κάτι, αλλά πέραν αυτού, δεν έχω την επιθυμία να ξαναδώ τη σειρά. Κι αυτό σίγουρα όχι επειδή τώρα πλέον ξέρω την εξέλιξη.

offshade είπε...

*** spoilers επιτρέπονται από σήμερα. ό,τι είδατε είδατε ***

Δεν θα αναφερθώ εκτενέστερα, νομίζω ότι οι απόψεις μου είναι γνωστές. Το The End δεν ξέφυγε από την μετριότητα του υπόλοιπου κύκλου. Απογοητευτικό για όσους περίμεναν κάτι παραπάνω, εγώ το είχα πάρει απόφαση προ πολλού.
Απλά θα σχολιάσω για τους fans που αναφέρεις, ότι η θεωρία του Καθαρτηρίου είχε διατυπωθεί από τον 1ο κιόλας κύκλο και σταμάτησε όταν οι δημιουργοί βγήκαν και δήλωσαν "No purgatory, no dream, no snow-globe".

RedScorpio είπε...

Και για να είμαστε αντικειμενικοί, ιδού μια άλλη, θετική άποψη.

http://www.tv.com/lost/show/24313/excellent-overview-of-the-finale-and-show/topic/11431-1948983/msgs.html?tag=fresh_forums;topic_title;0

RedScorpio είπε...

Διόρθωση: μια άλλη, θετική άποψη από έναν από τους σεναριογράφους!

offshade είπε...

Δεν τίθεται θέμα αντικειμενικότητας. Είναι καθαρά θέμα αντίληψης. Θετικό το βλέπει εκείνος. Εγώ με το που διάβασα "ο Τζέικομπ έκανε (μαγικά) εκείνο" τράβηξα ένα Χ και σταμάτησα την ανάγνωση.

Nicholas είπε...

Δικιέ μου δίνεις ρεσιτάλ!
Στο τι είναι το Lost απαντάει με τον τίτλο της μια άλλη ταινία. Snatch. Έκατσα και είδα σε ζωντανή μετάδοση από Αμερική το μισό τελευταίο επεισόδιο. Τόσες διαφημίσεις δεν έχω ματαξαναδεί ποτέ πουθενά. 5 λεπτά σειρά, 2 λεπτά κακή σύνδεση, 5 λεπτά διαφημίσεις. Μπορεί έτσι να είναι η Αμερικάνικη TV. ΟΚ τι να πω; Το παράτησα στη μέση και χαίρομαι τουλάχιστον που δεν ξόδεψα επιπλέον χρόνο για να παρακολουθώ και τις διαφημίσεις του όποιου ελληνικού ή άλλου καναλιού. Κατά τα άλλα το hype της σειράς οφειλόταν στο μυστήριο. Εφόσον δεν κατάφεραν να το λύσουν, έχασαν το παιχνίδι. Ωραίοι οι συναισθηματισμοί αλλά δεν ήταν αυτό που σε κρατούσε με αγωνία. Όπως και παλιότερα στα Xfiles. Όσο οι εξωγήινοι ήταν σκιές και υπόνοιες υπήρχε ενδιαφέρον. Όταν εμφανίστηκαν στο γυαλί το ενδιαφέρον πήγε περίπατο.

Ανώνυμος είπε...

offshade μόλις διάβασα και τα δύο post σου με θέμα το Lost. Ευτυχώς δεν το έκανα νωρίτερα, γιατί αυτό θα με έκανε να δω την σειρά με άλλο μάτι, και το τέλος με μισό μάτι...
είδα το τέλος του Lost με μεγάλη αγάπη, όπως όλα αυτά τα χρόνια, και ομολογώ ότι μου άρεσε. έκλαιγα σαν μικρό παιδί σε κάθε αναγνώριση στο παράλληλο σύμπαν, και το τέλος με συνεπήρε τόσο, που έκανα να συνέλθω καμιά μέρα! πάντα, βλέπω αυτό που μου αρέσει, με μια πιο "αγνή" διάθεση και το αφήνω να με πάει εκεί που θέλει χωρίς να κάνω δεύτερες σκέψεις.
όλα αυτά τα χρόνια δεθήκαμε με αυτούς τους χαρακτήρες, και το τέλος μπόρεσε να υπερκαλύψει αυτή την μεριά της σειράς! το κακό είναι ότι δεν πείραμε καμιά απάντηση στα τόσα ερωτήματα που μας προκάλεσε, και που σε αυτά βάσίστηκε εν μέρει η επιτυχία της. (και οι απαντήσεις που πήραμε, δεν μας ικανοποίησαν...)
δεν πήγαν χαμένα τα χρόνια που την παρακολουθήσαμε. το ταξίδι άρεσε σε όλους. μακάρι να άφηνε σε όλους μας την ίδια όμορφη γεύση. φιλικά, Johnn

bil667 είπε...

Ελικρινα, τωρα μετα το φιναλε, βρισκω πρωτοφανες το γεγονος οτι το κοινο στα αγγλοφωνα φορουμς, blogs κλπ καλυπτεται απο το επιχειρημα που λεει "Υπαρχουν οι απαντησεις και βρισκονται στην ταδε ιστοσελιδα"... το διαπιστωνω οταν ακουγεται μια φωνη καποιου απογοητευμενου...

Ευτυχως η χωρα μας δεν μπηκε τοσο σε αυτο το τρυπακι και δεν θεωρει οτι οι απαντησεις του lost βρισκονται στο διαδυκτιο...

Ενα εργο ειναι πληρες, οταν ειναι τελειωμενο απο καθε αποψη... Συγκεντρωθηκε ενας διαδυκτιακος θυσαυρος με βαση τη σειρα, ο οποιος δυστοιχος προσεδιδε μονιμως στους Κιουζ και Λιντελοφ μεγαλυτερη αξια απ' οση ειχανε...

RedScorpio είπε...

Είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ άλλο με το Lost, αλλά μου έστειλαν το παρακάτω κείμενο από το tv.com εδώ http://www.tv.com/losts-lingering-questions-the-internet-responds/story/23047.html κι είπα να το μοιραστώ και μαζί σας.

"The sad fact is this: You're not going to get your answers to most of these questions from what we've seen. But don't worry, because Producers Damon Lindelof and Carlton Cuse promise that if you spend the $40-$60 on the Season 6 DVD set, a bonus disc will answer several of the lingering questions. And that my friends, is the answer to one of the questions ("How will we get the answers!?!?") that we never wanted to hear. "

Aelaos είπε...

Μπραβο φίλε πολύ καλά τα λες για το σίχαμα στο οποίο εξελιχθηκε το Lost. Απορώ πως τόσοι πολλοί , ειδικά σε αγγλώφωνα Φορα ,υπερασπίζονται το Lost , επιμένοντας πως οι υπολοιποι διαμαρτυρονται επειδη δεν καταλαβαν ή ότι πρόκειτε για τους χαρακτηρες. Απλως ηλίθιοι ; Ή Παίζει τίποτα άλλο , επειδή φοβούνται ότι θα καταποντιστουν οι πωλήσεις του DVD του Lost ; Τι θα έλεγε η Sailor Moon αν έπαιζε στο Lost ; Με την Δυναμη της Τάααααααααααααπααααααααααας !!!

offshade είπε...

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟ:

LOST - The Final Chapter